Werkgroep gebouwen
(zie voor inventarisatie ideeen karavanserai als kerkgebouw hieronder)
Verslag 14 januari 2024
Bijlage bij de presentatie van de werkgroep gebouwen d.d. 14 januari 2024, 11.30 uur. Aanwezig 52 personen.
Henk Biemond krijgt het woord. Hij opent met het eerste vers uit de Bijbel en het laatste vers uit de Bijbel. Als kerkelijke gemeente is de Bijbel onze grondslag van ons geloof en handelen. In de loop van de tijd is het taalgebruik in de Bijbel veranderd en ook nu is er een nieuwe vertaling de NBV21.
Namens een aantal leden kan Henk de gemeente een nieuwe kanselbijbel NBV21 aanbieden, die een plekje kan krijgen hier of op de plek elders waar wij gaan vieren.
De nieuwe Bijbel wordt door Anneke de Jongh en Phileine van Gelder binnengebracht en overgedragen aan Jacob van Gelder. De Bijbel wordt met applaus in ontvangst genomen.
Jacob neemt ons aan de hand van een presentatie mee in de werkwijze en keuzes van de werkgroep na onze laatste bijeenkomst in juli 2023, in samenwerking met Kerkelijk Waarde Beheer. Omdat de procedure die leidt naar een nieuw gebouw met mogelijke kerkzaal (variant De Opgang) 3 tot 5 jaar kan duren is er gekozen om de Karavanserai zo te verbouwen dat deze ruimte gebruikt kan worden als kerkgebouw. Je blijft dan “eigen baas” over het gebouw waar je als gemeente gebruik van maakt.
Vraag: Bij het verlies van een grote ruimte (kerkzaal) kan het algemeen belang t.b.v. het dorp niet meer gediend worden. Bijvoorbeeld grote uitvaarten met 250 personen.
Antwoord is dat dit zo is, maar dat daar andere mogelijkheden, ook in het dorp, voor zijn. Als kerkelijke gemeente willen wij voldoende ruimte hebben om te vieren en te rouwen. Bij grote uitvaarten wordt vaker naar een grote ruimte bij begraafplaats c.q. crematorium. gekeken
zie: presentatie werkgroep gebouwen janauri 2024.pdf
Op zondag 25 februari 2024 vond een inspraakbijeenkomst plaats in de Karavanserai onder leiding van Marijn Vis, voorzitter van de commissie van kerkrentmeesters. Daarin hebben leden van de Pelgrimskerk ideeën geuit over hoe de Karavanserai eruit zou kunnen zien als toekomstig kerkgebouw.
Bijgaand enkele impressies en een uitkomst van deze inspraak.
Gemeentevergadering zondag 24 maart 2024
zie voor een verslag: Protestantsekerk.net beheer
---------------------------------------------------
OMZIEN NAAR MORGEN - VIJFTIG JAAR LATER
in 1988 schreef Aad van Egmond - toen predikant van de Gereformeerde Kerk van Badhoevedorp-Lijnden-
een artikel over de toekomst van de huidige Pelgrimskerk. Daaruit enkele fragmenten....
Op één of ander manier werd het mij gegeven in 2038 (150 jaar Gereformeerde Kerk Badhoevedorp) nog eens een kerkdienst in Badhoevedorp mee te maken. Ik was daar in tientallen jaren niet meer geweest, want erg oud was ik niet geworden. Niet dat ik daarom treur, want al die mensen die in mijn tijd dachten dat dood dood was, bleken het glad bij het verkeerde eind gehad te hebben. Ik wil alleen even duidelijk maken dat het lang geleden was, dat ik in mijn oude gemeente had rondgekeken en dat dat niet mijn schuld was.
Ik had nog niets van mijn nieuwsgierige aard verloren – een bewijs overigens dat daar echt geen kwaad in gestoken had – en haastte mij op die zondagmorgen naar de oude vertrouw-de plek in de Havikstraat.
Tot mijn teleurstelling stond er bij de vijver niets meer dat aan een kerk deed denken. In plaats daarvan zag ik een groot en tamelijk hoog gebouw dat op een bejaardenhuis of verpleeghuis leek. De naam boven de ingang – UITZICHT – kwam me bekend voor. Van verschillende kanten kwamen er mensen aanlopen die naar binnen gingen en ik besloot hen maar achterna te gaan.
Binnengekomen volgde ik hen naar een grote ruimte in de kelder. Daar waren al veel meer mensen die elkaar hartelijk begroetten. Iemand heette mij welkom en bood mij een kop koffie aan. Ik keek eens om me heen en constateerde dat ik was waar ik wezen wilde: de ruimte was ontegenzeggelijk een soort kerk.
Er stonden rijen stoelen in een grote kring; er hing een kruis aan de muur en er stond een tafel in het midden. Rondom waren er allemaal deuren die op de grote zaal uitkwamen, alles was heel sober en eenvoudig, maar toch hád het wat. Ik keek rond en verbaasde me over de mensen.
Het waren er heel wat, vooral jongeren en ook veel bejaarden, van wie sommigen in rolstoelen. Misschien warend dat de bewoners van het grote gebouw? Wat me erg trof was dat iedereen kennelijk genoot van het contact. De aanwezigen praatten met elkaar alsof het een buitenkansje was om dat te doen. Langzaamaan vulde de ruimte zich en iedereen ging zitten. Een vrouw liep naar de tafel, heette iedereen hartelijk welkom en stelde voor om met elkaar psalm 126 te zingen: ‘Als God ons thuis brengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn’. Ik kende het nog en zong uit volle borst mee, want ik was het er roerend mee eens. ‘Ze moesten eens weten,’ dacht ik. De vrouw die de samenkomst leidde, kondigde het kyriegebed aan. Ik voelde me helemaal thuis, want dat had ik jarenlang zondag aan zondag ook gedaan.
Maar toen gebeurde er iets dat ik niet herkende. Er kwam iemand naar voren die vertelde over ’hulp bij thuis sterven’ en hoe blij ‘de groep’ was om dat werk te kunnen doen, maar ook hoeveel mensen er nog niet geholpen konden worden. Toen zong iedereen ’Heer ontferm u’. Daarna kwam iemand die vertelde over bezoeken aan de gevangenen … en weer zong iedereen: Heer ontferm u. Zo ging dat nog even door. Zo ging het om mensen die in moeilijkheden gekomen waren omdat ze niet mee wilden doen aan het ‘kweken van een superras’ en over een aidskolonie in de Markerwaard … Het was een lang gebed met telkens dat ‘Heer ontferm U’, maar het verveelde geen moment …..
Verslag 14 januari 2024
Bijlage bij de presentatie van de werkgroep gebouwen d.d. 14 januari 2024, 11.30 uur. Aanwezig 52 personen.
Henk Biemond krijgt het woord. Hij opent met het eerste vers uit de Bijbel en het laatste vers uit de Bijbel. Als kerkelijke gemeente is de Bijbel onze grondslag van ons geloof en handelen. In de loop van de tijd is het taalgebruik in de Bijbel veranderd en ook nu is er een nieuwe vertaling de NBV21.
Namens een aantal leden kan Henk de gemeente een nieuwe kanselbijbel NBV21 aanbieden, die een plekje kan krijgen hier of op de plek elders waar wij gaan vieren.
De nieuwe Bijbel wordt door Anneke de Jongh en Phileine van Gelder binnengebracht en overgedragen aan Jacob van Gelder. De Bijbel wordt met applaus in ontvangst genomen.
Jacob neemt ons aan de hand van een presentatie mee in de werkwijze en keuzes van de werkgroep na onze laatste bijeenkomst in juli 2023, in samenwerking met Kerkelijk Waarde Beheer. Omdat de procedure die leidt naar een nieuw gebouw met mogelijke kerkzaal (variant De Opgang) 3 tot 5 jaar kan duren is er gekozen om de Karavanserai zo te verbouwen dat deze ruimte gebruikt kan worden als kerkgebouw. Je blijft dan “eigen baas” over het gebouw waar je als gemeente gebruik van maakt.
Vraag: Bij het verlies van een grote ruimte (kerkzaal) kan het algemeen belang t.b.v. het dorp niet meer gediend worden. Bijvoorbeeld grote uitvaarten met 250 personen.
Antwoord is dat dit zo is, maar dat daar andere mogelijkheden, ook in het dorp, voor zijn. Als kerkelijke gemeente willen wij voldoende ruimte hebben om te vieren en te rouwen. Bij grote uitvaarten wordt vaker naar een grote ruimte bij begraafplaats c.q. crematorium. gekeken
zie: presentatie werkgroep gebouwen janauri 2024.pdf
Op zondag 25 februari 2024 vond een inspraakbijeenkomst plaats in de Karavanserai onder leiding van Marijn Vis, voorzitter van de commissie van kerkrentmeesters. Daarin hebben leden van de Pelgrimskerk ideeën geuit over hoe de Karavanserai eruit zou kunnen zien als toekomstig kerkgebouw.
Bijgaand enkele impressies en een uitkomst van deze inspraak.
| Genoemd | Stemmen | |
| duurzaamheid | 5 | 21 |
| kerk uiterlijk | 5 | 20 |
| kerkramen | 5 | 15 |
| goed geluid | 5 | 12 |
| nieuw gebouw met torentje | 2 | 12 |
| mutifunctioneel | 2 | 10 |
| orgel | 4 | 10 |
| kerkzaal 100-150 | 4 | 7 |
| koffieruimte | 5 | 7 |
| rouwsuite | 2 | 6 |
| stoelen mee | 1 | 5 |
| beamer | 2 | 5 |
| sfeer | 3 | 4 |
| geloof, hoop en liefde kerk gebruiken | 1 | 4 |
| liturgisch centrum | 3 | 4 |
| kerk tv | 2 | 4 |
| kerkzaal 80 | 1 | 3 |
| rouwcentrum | 1 | 3 |
| nieuw gebouw | 2 | 3 |
| doopvont | 3 | 3 |
| licht | 1 | 3 |
| avondmaal tafel | 2 | 2 |
| oude orgel mee | 1 | 2 |
| ruimte voor kinderen | 1 | 2 |
| hoog plafond | 1 | 2 |
| hykomiddelen (?) stalling | 1 | 2 |
| pijporgel | 1 | 2 |
| keuken | 2 | 1 |
| genoeg opslagruimte | 1 | 1 |
| ringleiding | 1 | 1 |
| klokkenstoel | 1 | 1 |
| klokkentoren | 1 | 1 |
| vergaderruimte | 1 | 0 |
Gemeentevergadering zondag 24 maart 2024
zie voor een verslag: Protestantsekerk.net beheer
---------------------------------------------------
OMZIEN NAAR MORGEN - VIJFTIG JAAR LATER
in 1988 schreef Aad van Egmond - toen predikant van de Gereformeerde Kerk van Badhoevedorp-Lijnden-
een artikel over de toekomst van de huidige Pelgrimskerk. Daaruit enkele fragmenten....
Op één of ander manier werd het mij gegeven in 2038 (150 jaar Gereformeerde Kerk Badhoevedorp) nog eens een kerkdienst in Badhoevedorp mee te maken. Ik was daar in tientallen jaren niet meer geweest, want erg oud was ik niet geworden. Niet dat ik daarom treur, want al die mensen die in mijn tijd dachten dat dood dood was, bleken het glad bij het verkeerde eind gehad te hebben. Ik wil alleen even duidelijk maken dat het lang geleden was, dat ik in mijn oude gemeente had rondgekeken en dat dat niet mijn schuld was.
Ik had nog niets van mijn nieuwsgierige aard verloren – een bewijs overigens dat daar echt geen kwaad in gestoken had – en haastte mij op die zondagmorgen naar de oude vertrouw-de plek in de Havikstraat.
Tot mijn teleurstelling stond er bij de vijver niets meer dat aan een kerk deed denken. In plaats daarvan zag ik een groot en tamelijk hoog gebouw dat op een bejaardenhuis of verpleeghuis leek. De naam boven de ingang – UITZICHT – kwam me bekend voor. Van verschillende kanten kwamen er mensen aanlopen die naar binnen gingen en ik besloot hen maar achterna te gaan.
Binnengekomen volgde ik hen naar een grote ruimte in de kelder. Daar waren al veel meer mensen die elkaar hartelijk begroetten. Iemand heette mij welkom en bood mij een kop koffie aan. Ik keek eens om me heen en constateerde dat ik was waar ik wezen wilde: de ruimte was ontegenzeggelijk een soort kerk.
Er stonden rijen stoelen in een grote kring; er hing een kruis aan de muur en er stond een tafel in het midden. Rondom waren er allemaal deuren die op de grote zaal uitkwamen, alles was heel sober en eenvoudig, maar toch hád het wat. Ik keek rond en verbaasde me over de mensen.
Het waren er heel wat, vooral jongeren en ook veel bejaarden, van wie sommigen in rolstoelen. Misschien warend dat de bewoners van het grote gebouw? Wat me erg trof was dat iedereen kennelijk genoot van het contact. De aanwezigen praatten met elkaar alsof het een buitenkansje was om dat te doen. Langzaamaan vulde de ruimte zich en iedereen ging zitten. Een vrouw liep naar de tafel, heette iedereen hartelijk welkom en stelde voor om met elkaar psalm 126 te zingen: ‘Als God ons thuis brengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn’. Ik kende het nog en zong uit volle borst mee, want ik was het er roerend mee eens. ‘Ze moesten eens weten,’ dacht ik. De vrouw die de samenkomst leidde, kondigde het kyriegebed aan. Ik voelde me helemaal thuis, want dat had ik jarenlang zondag aan zondag ook gedaan.
Maar toen gebeurde er iets dat ik niet herkende. Er kwam iemand naar voren die vertelde over ’hulp bij thuis sterven’ en hoe blij ‘de groep’ was om dat werk te kunnen doen, maar ook hoeveel mensen er nog niet geholpen konden worden. Toen zong iedereen ’Heer ontferm u’. Daarna kwam iemand die vertelde over bezoeken aan de gevangenen … en weer zong iedereen: Heer ontferm u. Zo ging dat nog even door. Zo ging het om mensen die in moeilijkheden gekomen waren omdat ze niet mee wilden doen aan het ‘kweken van een superras’ en over een aidskolonie in de Markerwaard … Het was een lang gebed met telkens dat ‘Heer ontferm U’, maar het verveelde geen moment …..
terug