MEDITATIE: EGYPTE.....
De familiebanden worden hier erg in ere gehouden. De zonen nemen het werk van de vaders over en geven dit weer door aan hun kinderen. Op deze wijze kan men als veehouder, steenhouwer, boek/papiermaker met weinig, goed leven. Voor westerlingen, waar het vaak toch ook om status gaat, is deze manier van leven en werken veelal niet te begrijpen.
Wij gebruiken alle hulpmiddelen die ons ter beschikking staan om dat te doen wat wij willen doen. De stuurman en kapitein van onze boot varen op het zicht en de stroom van het water. Zij gebruiken geen kompas en andere hulpmiddelen. Zij zoeken zich een weg over het water, zoals zij jaren geleden geleerd hebben.
En ik? Ik kijk met ontzag naar wat wij onderweg tegenkomen. Begrijp soms gewoon niet goed hoe mensen hier leven en gelukkig zijn. Tevreden zijn met wat je hebt en wat je krijgt. Geloof er in hebben dat je met elkaar samen kunt werken, leren en werken. Als geloofsgemeenschap zoek je naar de gemeenschappelijke boodschap die beschreven staat en zoek je naar de juiste interpretatie die past in onze tijd, onze manier van leven. Maar onze manier van leven is iets ingewikkelder dan in de tijd waarin de verhalen zijn opgeschreven. Soms vraagt het van ons om terug te gaan naar de basis van alles. Terug te keren naar de bron. Zorgen en omzien naar elkaar, delen wat je hebt met mensen die dat niet hebben. Respecteren dat anderen, die onderling ook naar elkaar kijken, op een andere manier invulling geven aan hun leven en daarmee gelukkig zijn, en dat wij onze manier van denken en leven niet zomaar moeten willen kopiëren naar anderen. Ik denk dat wij met gepaste eerbied moeten kijken naar en leren van mensen, die zo op het eerste oog niets hebben maar toch gelukkig samenleven, leren, werken, en vooral omzien naar elkaar.
Wij gebruiken alle hulpmiddelen die ons ter beschikking staan om dat te doen wat wij willen doen. De stuurman en kapitein van onze boot varen op het zicht en de stroom van het water. Zij gebruiken geen kompas en andere hulpmiddelen. Zij zoeken zich een weg over het water, zoals zij jaren geleden geleerd hebben.
En ik? Ik kijk met ontzag naar wat wij onderweg tegenkomen. Begrijp soms gewoon niet goed hoe mensen hier leven en gelukkig zijn. Tevreden zijn met wat je hebt en wat je krijgt. Geloof er in hebben dat je met elkaar samen kunt werken, leren en werken. Als geloofsgemeenschap zoek je naar de gemeenschappelijke boodschap die beschreven staat en zoek je naar de juiste interpretatie die past in onze tijd, onze manier van leven. Maar onze manier van leven is iets ingewikkelder dan in de tijd waarin de verhalen zijn opgeschreven. Soms vraagt het van ons om terug te gaan naar de basis van alles. Terug te keren naar de bron. Zorgen en omzien naar elkaar, delen wat je hebt met mensen die dat niet hebben. Respecteren dat anderen, die onderling ook naar elkaar kijken, op een andere manier invulling geven aan hun leven en daarmee gelukkig zijn, en dat wij onze manier van denken en leven niet zomaar moeten willen kopiëren naar anderen. Ik denk dat wij met gepaste eerbied moeten kijken naar en leren van mensen, die zo op het eerste oog niets hebben maar toch gelukkig samenleven, leren, werken, en vooral omzien naar elkaar.
terug