Media

De mens als enige autoriteit, die er toe doet. Zo lijkt het er meer en meer op, dat we in Nederland een toren van Babel (Genesis 11: 1 t/m 9) aan het bouwen zijn. Mensen roepen en schreeuwen vaak alleen nog maar, echt geluisterd wordt er nog maar zelden. Overtuigd van het eigen gelijk zien wij een werkelijkheid, die ons welgevallig is. We worden overvoerd met informatie, maar of we het allemaal verstaan en begrijpen? Dat is een ander hoofdstuk.
 
Wat met de bouw van de toren van Babel gebeurde, gebeurt nog altijd. Mensen worden steeds meer teruggeworpen op zichzelf. Moeten zelf uitmaken, wat ze belangrijk vinden of niet. We noemen dat: de vrijheid van het individu. Op zich is daar niets mis mee, maar veel mensen missen het vermogen, het inzicht en de kennis, om voor zichzelf naam te maken. Het gevolg is frustratie en onbegrip, verwijdering van elkaar...verstrooiing. We spreken elkaars taal niet meer, zeggen we dan. Begrijpen niet meer, waar de ander het over heeft. Ze doen maar in Den Haag en in Brussel…wij zijn het zicht daarop kwijtgeraakt!
 
Zo is de samenleving verdeeld geraakt in een groep, die geleerd heeft kritisch na te denken en te schouwen en zij die dat vermogen missen. Die laatsten lopen achter de mensen aan met de grootste mond en de kort door de bocht gaande oplossingen, totdat ze bemerken dat ze voor de zoveelste keer in het ooitje zijn genomen. Mensen, die gefrustreerd en angstig door het leven gaan, omdat ze er geen grip op hebben. Kunnen zij op begrip rekenen van degenen, die nog overzicht hebben en de consequenties kunnen overzien van wat ze doen?
 
Als we elkaar niet meer verstaan en elkaars belangen dienen, mag onze samenleving die naam dan nog dragen? Wordt het misschien tijd, dat het echt Pinksteren wordt? (Handelingen 2: 6 t/m 8).

Kick Koldewijn